Stefan Hula – sensacyjny kandydat na Pekin. Wolnego chyba konkurs pożegnalny

Na początek wynik formalny.
Stefan Hula – Jakub Wolny, po dwóch dniach skoków na Wielkiej Krokwi: 4:1.

To statystyka, jaką jeszcze niedawno nie sposób było sobie wyobrazić. Hula, urodzony w 1986 roku, został po nieudanym początku zimy zesłany na dobre do pracy w Pucharze Kontynentalnym i de facto do drugiej części kadry narodowej. Tam w ostatnich tygodniach też nie spisywał się najlepiej, chociaż w treningach – m.in. na zgrupowaniu w Planicy – to weteran naszej ekipy odbijał się najpłynniej i lądował najdalej od progu. Widzieliśmy osobiście. Wyróżniał się on i Aleksander Zniszczoł, jednak w przypadku drugiego w ogóle nie przełożyło się to na razie na rywalizację w elicie. Szansa, którą Hula dostał w sobotę na PŚ w Zakopanem, w świetle terminów przy podawaniu składów na igrzyska (do poniedziałku 17 stycznia) jest ostatnią, jaką sztab wyciągnął do szczyrkowianina. I to pomimo że wewnątrz grupy – a już nie wyłącznie wśród części kibiców i internetowych komentatorów – można usłyszeć pojedyncze głosy, że Hula nie powinien blokować miejsca młodszym.

Pekin 2022, czyli Stefan Hula vs. Jakub Wolny. Pozostała czwórka jest oczywista

Tylko jak mówić o blokowaniu, skoro facet starszy od niektórych trenerów na skoczni pokazał tym młodszym miejsce w szeregu? I na razie otrzymanej szansy po prostu nie marnuje.

– Skakanie wciąż mnie cieszy, lubię trenować, lubię się zmęczyć. Nie odstaję też aż tak od liderów kadry w treningach, więc czemu miałbym się żegnać? – przyznawał jesienią, jeszcze przed wybitnie nieudanym startem PŚ w swoim wykonaniu. Którego chyba sam do tej pory nie rozumie, choć ostatnio przyznał, że zjadła go chyba nadambitna chęć zrobienia czegoś więcej niż faktycznie potrafił.

NIEDZIELA W ZAKOPANEM. TRANSMISJA W TELEWIZJI POLSKIEJ!

Nad tym, że na IO szykowani są Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Piotr Żyła, nie trzeba się szczególnie rozwodzić. W sobotę gigantyczny krok w stronę Chin zrobił też solidny ostatnimi czasy Paweł Wąsek. – Skaczę tej zimy najlepiej w życiu, więc nie wypada mi opowiadać o kryzysie kadry – słusznie zauważa. Ale jeżeli przy ustalaniu składu drużyny na przedostatni konkurs PŚ przed nominacjami olimpijskimi pomija się Andrzeja Stękałę (dwa medale MŚ w sezonie 2020/21), stale niespełnionego Aleksandra Zniszczoła czy Macieja Kota (w cichym konflikcie z częścią sztabu, który musiałby zobaczyć go na poziomie Ryoyu Kobayashiego, żeby zmienić zdanie), to znaczy, że trenerzy sprawdzają przydatność właśnie Huli i Wolnego. I ten pierwszy na tle drugiego wygląda o wiele lepiej.

Tajner: Stefan robi to, czego oczekujemy. A Kubę stać na więcej

– Wiemy, że Kuba nie jest w najlepszej dyspozycji. Rozmawialiśmy, że może lepiej było postawić na Tomka Pilcha, może na Kota. To dla mnie, przyznam, była zaskakująca decyzja trenerów – przyznał Małysz, komentując bardzo słabą próbę Wolnego z 1. serii drużynówki. Po drugim, już poza punkt K (choć i tak dopiero szóstym na dziewięć w całej kolejce skoczków), dyrektor tylko trochę złagodził ton. – Drugi skok owszem, był lepszy, ale to chyba jasne, że takimi próbami nie będziemy rywalizować. Taka jest prawda. Jest bariera, ponad którą nie możemy wyskoczyć. Idziemy, jest lepszy skok, a potem znowu kilka wstecz.

Hula w sobotę w 1. serii był najlepszym z całej czwórki Polaków, nawet przed chwalonym ostatnio Żyłą.

– Stefan robi to, co od niego oczekujemy. A Kuba jest niewiadomą. Wszyscy dobrze wiemy, na ile go stać i jak umie skakać, ale teraz tego nie pokazuje. Ma wyraźnie ma słabszy okres – analizował w studio TVP Sport Apoloniusz Tajner. Co mówi o naszej drużynie, że Słoweńcy po siedmiu skokach zgromadzili podobną liczbę punktów co my po ośmiu, każdy niech dopowie sobie sam. Podobnie jak to, że były mistrz świata juniorów w wieku 27 lat nie był jeszcze na żadnych igrzyskach i drugi raz z rzędu może stracić miejsce na rzecz weterana.

Stefan Hula przed wielką szansą. Tylko sam w niedzielę musi to udźwignąć

Doleżal i jego ludzie, którzy po trosze muszą analizować szerszy kontekst i szanse, a po trosze na bieżąco gasić pożary związane z zawodzącą techniką i morale, w niedzielę wieczorem mają ostatecznie spotkać się z ludźmi z PZN na naradach dot. wylotu do Chin.

– Ten skład mniej więcej jest już w głowie, ale do końca chcemy obserwować zawodników. Nie wyjdziemy teraz przed szereg – ucina dywagacje Czech, albo raczej odkłada je na niedzielę. I może słusznie, bo zadanie przed nim stojące jest poważne, choć wcale takie musiało nie być. Koniec końców to na konto sztabu idzie fakt, że żaden skoczek z tak wielkiej grupy nie dał tej zimy bezsprzecznych podstaw, aby zostać wybranym do ekipy olimpijskiej.

Za Hulą, jeśli o nim mowa, stoi jeszcze jeden fakt: Stękała i Wolny nie najlepiej czują się na obiektach 90-metrowych. Tymczasem Stefan przeciwnie, jego mankamenty widoczne na większych skoczniach, na mniejszych potrafi umiejętnie ukrywać i zbliżać się do czołówki. I kto wie, czy ten argument w niedzielę podczas obrad nie okaże się decydującym. Warunek jest jeden – teraz to jeszcze sam Stefan na Wielkiej Krokwi musi wytrzymać stres związany z szansą, przed którą stanął.